πολύς θόρυβος τις τελευταίες μέρες περί τα μπλογκ. (σημειωτέον είναι ότι οι ξένες λέξεις δεν κλίνονται στα ελληνικά, πολύ δε περισσότερο με κανόνες της γλώσσας στην οποία ανήκουν , άρα εκφράσεις του τύπου τα μπλογκς ή τα ποστς ή τα emails είναι από άλλη γλώσσα. απλώς είναι ένα κλασικό λάθος που έχω βαρεθεί να βλέπω).
δύο σύντομες παρατηρήσεις:
1. τα μπλογκ είναι ένα φαινόμενο σύμφυτο με το μέσο του ίντερνετ. δίνουν δυνατότητες διάδρασης, εύρους αλλά και συμμετοχής που δεν είχαν οι συμβατικοί πρόγονοί τους, εξ ου και η ραγδαία τους εισχώρηση αλλά και αποδοχή τους στην κοινωνία.
τα περισσότερα μπλογκ είναι γεμάτα σκουπίδια (ίσως κι αυτό που διαβάζεις τώρα), αλλά από την άλλη μεριά όμως, δεν μπορεί και δεν θα έπρεπε κανείς νομικά κανείς να περιορίσει οποιονδήποτε χρήστη θέλει να δημοσιεύσει αυτό που θέλει.
και η ουσία είναι ακριβώς εκεί, πιστεύω: το σύστημα θα διαλέξει μόνο του ποιος μπλογκεράς θα πάει ή δεν θα πάει και ποια ποστ θα αποσπάσουν την προσοχή ή όχι. τα υπόλοιπα θα σβήσουν ή δεν θα διαβάζονται, άρα θα είναι λειτουργικά νεκρά.
οποιαδήποτε απαγόρευση η περιορισμός δεν έχει νόημα. η πληροφορία θα ρεύσει προς όπου χρειάζεται, θα βρει τις συνθήκες. είναι το ίδιο μάταιο με την προσπάθεια να περιορίσουμε τους μετανάστες από το να φθάνουν στις χώρες μας: η επιδίωξη της ευτυχίας είναι φυσική τάση. αλλά αυτό ας μας απασχολήσει σε άλλο ποστ.
άρα, ας απαγορεύσουν ό,τι θέλουν. όποιος χρήστης θέλει να γράψει, μπορεί να προστατεύσει στοιχειωδώς τον εαυτό το και να το κάνει. δεν μπορούν παρ'όλα αυτά να "κλειδώσουν" το μέσο, γιατί το χρησιμοποιούν για την εξυπηρέτηση των δικών τους στόχων: να πληρώσεις το ρεύμα, να αγοράσεις μετοχές, να μπεις στο άμαζον, να πληρώσεις φόρους, να τζογάρεις και να βρεις σεξ.
2. η μεγαλύτερη κατά τη γνώμη μου επιστημονική πρόοδος μετά τον β' ππ είναι η προσέγγιση του Claude Shannon ότι η πληροφορία είναι το
αντίστροφο μέγεθος της εντροπίας. η πληροφορία είναι το μέτρο της οργάνωσης των δεδομένων, διακρίνει αυτό το κείμενο από τυχαία γράμματα στη σειρά. καθώς το ίντερνετ σήμερα λειτουργεί σαν φορέας τεράστιου όγκου πληροφορίας, λόγω του μεγέθους του αντιστρατεύεται την ίδια του την αποστολή. η πληροφορία χάνεται μέσα στον τεράστιο όγκο της και αποδιοργανώνεται, γίνεται σχεδόν τυχαία. κι αυτή είναι η 1η ενδιαφέρουσα συνέπεια, γιατί η άλλη είναι ότι ο έλεγχος που διακρίνει τις νησίδες πληροφορίας επανέρχεται εκεί που έπρεπε να είναι, δηλαδή σε σένα, το υποκείμενο που γνωρίζει. κανείς δεν είναι αληθής εξ ορισμού, εγώ πρέπει να χωρίσω την αλήθεια από το ψέμα, το θόρυβο από το μήνυμα.
για να κλείσω, τα μπλογκ και το ίντερνετ είναι ελευθερία. και η ελευθερία δεν έγκειται (μόνο) στην δυνατότητα οιουδήποτε να "πωλήσει" ό,τι πληροφορία θέλει, αλλά πιο πολύ στη δική σου δυνατότητα να σταχυολογήσεις μόνο αυτό που είναι αληθές για εσένα.
άρα, εγώ προτείνω να μην ασχολούμαστε και πολύ με τις απαγορεύσεις γιατί δεν έχουν νόημα. είναι απλά πυροβολισμοί στον αέρα ενός εξουσιαστή που δεν θα χτυπήσει στο ψαχνό, αφενός διότι δεν το διακρίνει, καθώς όλοι είμαστε δυνάμει ένοχοι, αφετέρου φοβούμενος ότι ο όχλος που πυροβολεί θα έρθει πίσω και θα τον πνίξει. κι είναι τόσο λίγος ο ελεγκτικός μηχανισμός έναντι του συμμετόχου στο περιεχόμενο, εσένα, εμένα, δυνητικά όλων.
όσο υπάρχουν δρόμοι και μονοπάτια, οι άνθρωποι θα πηγαίνουν εκεί που θέλουν, εύκολα ή δυσκολότερα, αλλιώς θα πεθαίνουν προσπαθώντας. όσο υπάρχουν οι δρόμοι του ίντερνετ, η πληροφορία, αληθής ή ψευδής θα πηγαίνει εκεί που πρέπει να πάει. κι ακόμα καλύτερα, θα είναι δική σου ευθύνη να βρεις την αλήθεια και δικό σου σφάλμα αν εξαπατηθείς.
το ίντερνετ σε κάνει καλύτερο, το να διαβάζεις και να γράφεις σε αυτό κάνει εσένα και την κοινωνία σου καλύτερη αν αυτό είναι που επιθυμείς και πράττεις, καθώς βοηθάει να καλυφθεί η ανάγκη για άμεση, διαδραστική επικοινωνία που έχει δημιουργήσει η εποχή μας. αν δεν το επιθυμείς και δεν το πράττεις, δεν θα γίνει τίποτα, απλώς θα κατεβάζεις τσόντες και θα μπαίνεις στο bwin.com.
όλα αυτά με ειλικρινή μετριοπάθεια από έναν άνθρωπο που ασχολείται με αυτό το υπέροχο μέσο 15 χρόνια και είναι ο λόγος που διάλεξε τη δουλειά που κάνει.
Έχω την εντύπωση ότι είμαστε ένα πολύ μικρό έθνος και κρυώνουμε. Για να ζεσταθούμε, μαζεύουμε ξύλα. Τα βάζουμε στη φωτιά κι όταν τελειώσουν δεν έχουμε άλλα. Έχουμε ακούσει ότι κάτι άλλοι, δικοί μας, έχουν πάει σε κάτι μέρη όπου τα ξύλα είναι άφθονα και τους ζηλεύουμε. Είμαστε πολύ λίγοι, έχουμε μείνει δυο τρεις. Προσπαθούμε να κρατηθούμε από τα ξύλα, ενώ αυτά καίγονται. Έτσι ξεχνάμε να ζεσταθούμε και υποφέρουμε συνέχεια. Ξέρετε, έχω την εντύπωση ότι εμείς οι τρεις είμαστε ολόκληρο το έθνος, αυτό είναι κάτι που δεν μου το βγάζει κανείς απ'το μυαλό.
