Με μεγάλη χαρά παίζω το μπλογκοπαίχνιδο (και η απάντησή μου ίσως εξηγήσει τους καβγάδες μου με τον ΠΕ και δημιουργήσει νέους με τον HL):
Το βιβλίο είναι το Αυτοείδωλον Εγενόμην (Θεόδωρος Ζιάκας, εκδόσεις Αρμός, 2005)
. Σελίς 123, Κεφάλαιο "Το συναμφότερο Ελληνισμού και Χριστιανισμού"). Σημαντικό πόνημα για το "μυστήριο" της ελληνικής ταυτότητας, αλλά λιγότερο (πολύ λιγότερο) post modern από τα δικά μου post.
Περί Μάρκου Αυρηλίου ο λόγος, ως εκφραστή των αδιεξόδων της εποχής του (και του τότε ελληνισμού) τα οποία ήρθε να "μεταστοιχειώσει" ο χριστιανισμός, ισχυρίζεται ο συγγραφέας. Το αρχικό κείμενο σε πλάγιους χαρακτήρες:
"Καβγάς των κουταβιών πάνω σ'ένα κόκαλο" η σύγκρουση των στρατιών. "Αυταρέσκεια της αράχνης που έπιασε μια μύγα", ο δικός του σαρματικός θρίαμβος. Ίδια η στάση στον Κικέρωνα, στον Σένεκα, στον Κέλσο, στον Λουκιανό, στον Πλωτίνο.
Κλέβω βάζοντας 2 ακόμη περιόδους για να βγάλει νόημα (?).
Γενική τάση υποτίμησης των πολιτικών πραγμάτων, της δημόσιας σφαίρας και των κοσμικών επιδιώξεων του ανθρώπου. Σημασία έχει ο "έσω άνθρωπος". "Ένδον σκάπτε" κ.λπ.
μονοπάτια
Graecum Est, Non Legitur
- philemon
- Αθήνα, Greece
2 comments:
Όποιος το έγραψε το βιβλίο δεν έχι διαβάσει καλά την Ιστορία του. Ο Μάρκος Αυρήλιος ήταν Στωικός. Οπότε κάθε σύγκριση με τον Πλωτίνο, που ήταν ο ιδρυτής του Νεοπλατωνισμού, είναι κατ' ανάγκη προβληματική. Κατά τα άλλα, όμως ωραίο το κείμενο!
νομίζω ότι αναφέρεται στην γενικότερη φιλοσοφική κρίση της εποχής, στην "υποστροφή" όπως την χαρακτηρίζει ο Ζιάκας. δεν υποστηρίζεται νομίζω κάπου ότι ο Πλωτίνος κι ο Μάρκος Αυρήλιος ήταν στο ίδιο κλαμπ :p
hl, στο δίνω να το διαβάσεις όποτε θες. σέρνεται στο κομοδίνο μου εδώ κι 1,5 χρόνο, αυτό και το προηγούμενο της τριλογίας του ζιάκα. ωραία βιβλία αλλά βαριά για τη φάση μου.
Post a Comment